Misses Lee Blogt

Wat spannend. Eindelijk een eigen blog. Eindelijk jawel. Want schrijven dat doe ik al van kinds af aan. Gedichten, kortverhalen, … Ook als volwassene bleef schrijven me achtervolgen. Zo heb ik al een resem wetenschappelijke publicaties op mijn naam staan en sinds een jaar of 2 ook een aantal blogposts als gastblogger.

Maar nu wil ik het zelf doen. En alleen. Het voelt als de eerste keer. Je weet wel, zo wanneer je klamme handjes krijgt en een benauwd gevoel omdat je niet weet of je het wel kan. Zoals bij … de eerste keer alleen fietsen, of … de eerste keer helemaal alleen in je eigen huis overnachten.

En spannend is het ook ja. Het voelt alsof je een vergrootglas op je eigen ziel plaatst en iedereen ongegeneerd mag binnen kijken aan de vitrine. Misschien moet ik nu wat aapgebaren maken?

Genoeg gezeverd. De eerste woorden zijn getypt. De eerste stappen zijn gezet. Ik vermoed dat ik ook snel een post kan schrijven over die eerste stapjes van mijn bijna-1-jarige (zaterdag!) want zoals ze nu zelfverzekerd rechtstaat en wandelt van de tafel naar de zetel, dat kan niet lang meer duren!

Zelfverzekerd. Die houding ga ik haar even kopiëren. Met trots wil ik jullie deze blog aanbieden. Nog even werken aan die aapgebaren, en dan komt het vast goed.

Lieve groet,

Misses Lee