A dancing story

~~Er was eens …~~

Ik weet het nog alsof het gisteren was. Ik was 8, zat in het derde leerjaar en kreeg in school een klein briefje mee over een balletschool. Ik weet nog dat ik thuis kwam met dat briefje en dat ik trots verkondigde: “Ik wil ballet gaan doen!”. Mijn mama bekeek me heel raar, dat weet ik nog. Ik had daarvoor ook nooit een hobby gehad, deed geen andere sport, was slecht in turnen, maar dit wist ik zeker, ik moest en zou ballet gaan doen.

Zoals mijn mama altijd zei: “als er iets in uwe kop zit, zit et niet in uwe kleine teen”. Ik bleef zagen en mocht op eerste balletles. Wel dames en heren, we zijn ondertussen bijna 26 jaar verder (ja ik word dit jaar 32, slik) en ik ga nog steeds op balletles. Ik weet het. Danku. Danku. *buig*

Wat begon als een beetje huppelen, springen en rondfladderen, kreeg al gauw de echte vormen van klassiek ballet: pas de bourrée (steevast pas de purrée genoemd in onze huislijke kring), pirouette, plié. 5. 6. 7. 8. Huppakee weer een centimeter dichter bij de grond in de grand écart. Ik moet zeggen ik was niet bepaald lenig, en een mooi ballerina figuur had ik evenmin. Maar therapeutisch was het wel, zo 26 jaar lang de grenzen van je lichaam aftasten. Steeds hoger, dieper, verder, sneller, meer, moeilijker … Maar wat kon ik ervan genieten, en geniet ik nu nog steeds!

Na een 6tal jaar enkel klassiek ballet te hebben gedaan, heb ik me ook toegelegd op jazz ballet, en later ook modern ballet en pointes. Ik heb stages gevolgd in Antwerpen, Brugge, Wilrijk en volgde tijdens onze citytrip in New York zelfs een semi-professionele balletles op de Alvin Aily school. Dat, dames en heren, moet ik toch toegeven, was het summum. Ik was 5 weken zwanger van Nora (deed in NY zelfs de test!) en stond daar op de 10e verdieping met zicht over Central Park hetgeen te doen wat ik het liefst deed in de hele wereld: piqué’s draaien op live piano muziek. Over zweven gesproken.

Dansen. Zoals mijn dansleerkracht zegt: “Dansen is de hemel inademen en een ziel uitademen” Amen.

En ze leefde nog lang en gelukkig *kuch*