Het gebeurt ons wel eens allemaal, je bent alleen op stap met je kroost en daar komt dat moment dat je plots 1 van je koters ‘kwijt’ bent. Het overkwam mij op de kermis en ik had het in eerste instantie zelfs niet door … Het werd een ritje vol emoties.
We wandelden al een tijdje samen op de kermis en als laatste attractie mochten ze nog samen op de draaimolen. Ik zette beide dochters af aan de brandweerauto met de woorden “kies al maar waar je wil inzitten, ik ga even kaartjes kopen”. Ik ging dus kaartjes kopen aan de kassa. Toen ik me omdraaide zag ik de oudste zitten, maar de jongste niet. Grote zus kon me helaas niet vertellen waar ze was. En daar was het dan, dat klein paniekske van ‘oei ben ik ze nu echt kwijt?’. Ik begon rond te kijken en mijn hart ging steeds sneller te keer. Maar hoever weg kon ze echt zijn? Zat ze niet gewoon in de bus of op een of ander paard? Net toen ik een strategie zou bedenken om hier rustig en kalm, mee om te gaan – zoals een echte mama dat doet, toch? – zag ik in mijn ooghoek iets klein en blond opduiken, aan de hand van een andere mama. Ik schreef een ode aan haar in een gastblog voor Viva-svv. Lees je mee?
Draaimolen vol emoties: een ode aan de mama op de draaimolen
Aan wie willen jullie wel eens een ode schrijven?
Misses Lee Blogt 
Een reactie op “Goed genoeg ouderschap: over dat kleine paniekske als je plots 1 van je kinderen ‘kwijt’ bent”