Misses Lee Blogt

Op een doodgewone donderdag ochtend had ik een doodgewoon gesprekje met mijn dochter in de badkamer, tijdens de ochtendrush. Het ging als volgt.

“Mama waarom doe jij eigenlijk elke dag die schmink op?”

“Tja … omdat ik al een beetje ouder wordt en rimpels krijg en met die schmink zie je dat niet meer zo hard.”

“Ahja dat is waar. Dan zie je er wel ineens kei jong uit.” (danku meid …)

…

“Seg mama, jij wordt wel echt oud he, jij bent al bijna oma!” (OMG)

“Ik word wel pas oma als jij of je zus kindjes krijgen he. Als jullie er ooit voor kiezen om kindjes te krijgen. Dat weet je nu nog niet”.

“Ik wil wel zeker een kindje mama, dat weet ik nu al. En dan wordt jij de oma … allee als je er dan nog bent he”. (slik)

“En als ik er niet meer ben, ga je toch zeker over die lieve oma vertellen aan hen?”

“Ja natuurlijk! Dan mogen ze weten dat jij de liefste van de hele wereld bent!”

Tot die tijd camoufleer ik wel gewoon dat ik ouder word. Want camoufleren is niet hetzelfde als negeren, of wel?